Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Αντίλαλος



Ποίηση είναι τα αποφθέγματα
που δεν είπες σ' ένα φίλο.
Μπορεί, και ο ίδιος ο φίλος.
Τα βράδια που δεν κοιμάσαι
και προσδοκείς τη συντροφιά μου.

Οι λέξεις που δεν εστιάζεις,
αλλά υπάρχουν στη χροιά σου.
Τα έρημα σκαλιά της φυλακής,
που παγίδευσαν τις ελπίδες.

Η φωτοβολή που δεν προφταίνει
να αγγίξει τον αντίλαλο της ψυχής.
Τα βήματα μες στη νύχτα,
που ευελπιστείς να ξεχάσεις.

Όλα τα κύματα που έπνιξαν
τη μυρωδιά των ειδυλλίων.
Κι εσύ ψάχνεις να βρεις ποιος είσαι.

Εγώ δεν είμαι ποιητής.
Αλλά ο στίχος, που θυμίζει
στα μάτια να ανοιγοκλείσουν.
Εσύ δεν είσαι μαθητής.
Είσαι η σοφία που δεν γεύτηκες ακόμη.

            ~Άγγελος Μητσόπουλος

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Σπασμένο είδωλο


Ξύπνησα τα μεσάνυχτα…
σε συλλογίστηκα
και μια ωδή 
με οδήγησε στο βυθό σου.

Είδα τη μορφή σου να κλαίει
μέσα σε ένα σπασμένο είδωλο.
Άπλωσα το χέρι
να σκουπίσω τη θλίψη
και τα δάκρυα έγιναν ποτάμι
και πλημμύρισαν τη νύχτα.

Ένιωσα την καρδιά μου να τερματίζει…
αλλά η λογική μου ψιθύρισε
πως ήταν όνειρο,
και τότε μου χαμογέλασες.

~ Άγγελος Μητσόπουλος

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

Φυλλοκάρδια


Όσο περίεργο 
κι αν σου φαίνεται. 
Ότι εμπειρίες ζωής 
κι αν έχεις.
Όσο περίεργες κι αν είναι 
οι εποχές. 
Όσο περίπλοκες οι καταστάσεις.
Εγώ εσένα θέλω! 

Και στο λέω γιατί 
μέσα μου 
δεν μπορώ να το κρατήσω. 
 Τα συναισθήματα 
δεν μπορώ να τα δαμάσω 
μόνο να τα εκφράσω 
και θα το καταλάβαινες αυτό 
αν μπορούσες 
να μπεις στην καρδιά μου!

Τα φυλλοκάρδια 
σκόρπισαν στον αέρα
της απέραντης ηδονής,
 ταξιδεύουν αέναα
στον κόσμο των στιγμών.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο


Η ζωή μας μοιάζει με καράβι στη θάλασσα. Άλλες φορές πλέει σε ήρεμα νερά και άλλοτε κλυδωνίζεται ανάμεσα σε τεράστια κύματα. Όμοια και η ζωή, κάποιες στιγμές είναι ήρεμη, κινείται σε χαλαρούς ρυθμούς, ενώ κάποιες άλλες έρχεται αντιμέτωπη με αρκετές και μεγάλες δυσκολίες. Όλα όμως τα προβλήματα ξεπερνιούνται, αρκεί να επιστρατεύσουμε όλη τη δύναμη και τη θέλησή μας για να απαγκιστρωθούμε από το γεγονός που μας προκαλεί στεναχώρια και μας κρατά στάσιμους.

Κάθε φορά που αντιμετωπίζεται μια δύσκολη κατάσταση, να λέτε στον εαυτό σας: «Το ξέρω ότι θα έρθει αυτό που έχω ζητήσει, είναι σίγουρο… το πότε δεν ξέρω ακριβώς αλλά δεν με πειράζει, θα περιμένω». Σημαντικό είναι να πιστεύεις στις δυνάμεις σου.

Είναι σημαντικό να έχετε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σας και να αντιμετωπίζεται τη ζωή με θετική διάθεση. Η καθημερινότητα συχνά μας διδάσκει ότι η δύναμη της πίστης μπορεί να κάνει θαύματα. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Η ομάδα ποδοσφαίρου της Ελλάδας, το 2004, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου, κατάφερε κάτι που για τους περισσότερους φάνταζε ακατόρθωτο μέχρι εκείνη τη στιγμή. Κατάφερε να κατακτήσει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Κι όμως, χάρη στην πίστη, τη θέληση και την προσπάθεια που κατέβαλαν όλοι μαζί, πέτυχαν το πολυπόθητο αποτέλεσμα.

Τίποτα λοιπόν δεν είναι ακατόρθωτο, αρκεί να το πιστέψουμε. Πρέπει όμως κανείς να είναι προσηλωμένος στο στόχο του και να μη βάλετε ψυχολογικά από τα όποια εμπόδιο συναντά στο δρόμο του που πολλές φορές είναι απότοκα των αρνητικών σκέψεων που κάνουμε, υπονομεύοντας οι ίδιοι την επίτευξη των στόχων μας.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;



Αλλάζουν οι άνθρωποι την ρότα τους, ανάλογα με τα όνειρα που κάνουν κάθε στιγμή.

Βέβαια, παίζει μεγάλο ρόλο η ηλικία και η εμπειρία. Ίσως τον μεγαλύτερο.
Αλλιώς βλέπεις ένα γεγονός στο άνθος της ηλικίας σου και αλλιώς  όταν περάσουν τα χρόνια κι αποκτήσεις εμπειρίες.

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Τέρψη


Πέρασαν τόσα χρόνια…
Έγινα η θλίψη στα μάτια των παιδιών του δρόμου.

Ανέβηκα στο ψηλότερο δέντρο
να διακρίνω το καταφύγιο των θυμάτων.
Περπάτησα ατέλειωτες ώρες στη βροχή
για να ξεπλύνω τα λασπωμένα όνειρα.

Ξέμεινα για λίγο… στο περιθώριο της λήθης.
Ο πόνος στην καρδιά μου έπληξε την ηρεμία,
και υποβάθμισε την πίστη μου.
Αλλά πάλεψα, μέχρι τέλος, κάθε επίπονο συναίσθημα.

Δεν αντέδρασα με υποκρισία,
μόνο η τέρψη μπορεί να υψώσει αδιαπέραστα τείχη ανάμεσα
ανάμεσα στην παραπλάνηση και την αλήθεια.

Ήρθε η σειρά σου να ποντάρεις
στο παιχνίδι της ζωής.
Αν δεν παίξεις, δεν θα χάσεις,
αν δεν χάσεις, δεν θα μάθεις,
αν δεν μάθεις δεν θα νιώσεις,
αν δεν νιώσεις δεν θα ζήσεις.

Σε μια εποχή που δεν μιλάς

κι αφήνεις τις σκέψεις να γίνουν στίχοι.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

Σε περίμενα, σε περιμένω...


Είναι κι οι νύχτες που περιμένεις να σταματήσουν όλες οι φωνές κι οι θόρυβοι, για να πιάσεις το βιβλίο και να το διαβάσεις μέχρι το πρωί.
Σε περίμενα, σε περιμένω. Πόσα τραγούδια να ακούσω μόνος μου;
Πόσο να πιω αν δεν έχω τη γεύση των χειλιών σου;
Πόσο να αντέξω όρθιος αν δεν με κρατάνε τα δικά σου χέρια;
Σε περίμενα, σε περιμένω. Θα έρθεις;

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Ηδονή


Μονάχος περιπλανιέμαι…
στα μονοπάτια της αβρότητας.

Χρειάζεται υπομονή,
στης καρδιάς το άπειρο,
για να κατορθώσεις
να ανοίξεις την πόρτα
που οδηγεί στην ηδονή.

Μην επιτρέψεις στη λύπη
να κρατήσει το κλειδί,
γιατί θα σε κλειδώσει
στο κελί της άγνοιας.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

Είμαστε γεννημένοι άνθρωποι


Δεν φοβάμαι να μιλήσω σε αγνώστους. Έχω μάθει πολλά από αυτούς.
Δεν φοβάμαι να μιλήσω σε γυναίκες επειδή διατηρώ σχέση. Σχέση έχω, όχι φυλακή.
Φοβάμαι όμως ότι ξεχνάμε συχνά να λέμε το σ’ αγαπώ, ή καλύτερα να το δείχνουμε μέσα από κινήσεις σεβασμού.

Ο άνθρωπος έχει από τη φύση του έχει ανάγκη να αγαπά και να αγαπιέται. Έχει από τη φύση του την ανάγκη να τυγχάνει το σεβασμό των άλλων, προκειμένου να αποδίδει τα μέγιστα σε ότι κάνει. Είμαστε γεννημένοι άνθρωποι και ότι επιθυμούμε μπορούμε να το πραγματοποιήσουμε. Το μυστικό της επιτυχίας βρίσκεται μέσα μας, αρκεί να τα ανακαλύψουμε. Είμαστε γεννημένοι άνθρωποι γι’ αυτό είμαστε εδώ, σ’ αυτό το σημείο που λέγετε ζωή. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μία φράση που μου αρέσει πάρα πολύ και με γεμίζει αισιοδοξία: «Η ζωή μας, είναι μία στιγμή της αιωνιότητας». Μια ρήση που σημαίνει πάρα πολλά.

Η δύναμη της ψυχής είναι αυτό που σου δίνει ώθηση να ανέβεις τη σκάλα όταν τα πόδια σου τρέμουν. Είναι η άφατη ενέργεια που σε εξυψώνει στον ουρανό, όταν η καταιγίδα της θλίψης σε βυθίζει στις εξαρτήσεις του μυαλού.

~Άγγελος Μητσόπουλος