Μάχη χαρακτήρων

Τα βράδια είναι δικά μας,

για να μου λες ιστορίες,

ν’ ακούω τη φωνή της ψυχής σου.

Ζούμε μαζί για πρώτη φορά.

Είναι ένα ταξίδι

μέσα σε ξεχασμένα βιβλία,

ένα τραγούδι

με στίχους από τα όνειρά μας.

Απρόσμενα μου δίνεις τα φιλιά σου,

ζεσταίνεις τη μορφή μου με την ανάσα σου.

Η παγωνιά γίνεται φωτιά.

Το φωνάζω, είμαι ζωντανός.

Κάποια στιγμή η νύχτα θα φύγει,

εμείς θα μείνουμε εδώ,

αν το θέλουμε κι οι δύο.

Με μια σκέψη, θα είσαι δική μου.

Εξαρτάται, τι θέλεις:

έρωτα ή μία μάχη χαρακτήρων;

Τι ζητάς απόψε;

Δύο καρδιές, μια επιλογή.

Έτσι είναι ο έρωτάς μας:

αινιγματικός.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Απρόσμενα

Ας είναι η τελευταία φορά

που μυρίζω τον βασιλικό.

Τη νύχτα κι αυτή.

Σε βλέπω κι εσένα να φεύγεις,

χωρίς να ξέρεις που πας.

Ας είναι η πρώτη μέρα που ζω.

Στο άγνωστο πηγαίνω.

Μ' ένα τσιγάρο στο χέρι,

να καίει κάθε βήμα.

Ίσως αργήσω το βράδυ.

Μην περιμένεις.

Θα σε συναντήσω

απρόσμενα, σ άλλη φέξη.

Κι αν πάγωσε ο χρόνος 

κάπου χάσαμε το δρόμο.

Τα φτερά έχω ανοίξει

μα ο ουρανός με χάνει.

Θα ζήσω εδώ, στο τώρα

και κάθε αμφιβολία 

θ αφήσω να καεί

στην πυρκαγιά του χθες.

-A.M.-

Το ταξίδι της ψυχής

Όλα μένουν μες στη γη, οι ελπίδες και τα χρόνια

όμως φεύγει η ψυχή και πηγαίνει κάπου αιώνια.

Είναι τ’ όνειρο ταξίδι, της ψυχής μας στο παρόν

που συνέχεια ζει στο τώρα, στα σημεία των καιρών.