Συνολικές προβολές σελίδας
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014
Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014
Ένας
Όσα θέλω να πω,
είναι κρυμμένα
μέσα στη φυγή μου.
Μόνο ένας μπορεί να τ’ ακούσει.
Όσα θέλω να κάνω,
προλαβαίνουν τη σκέψη μου
και χάνονται στην αδράνεια.
Μόνο ένας μπορεί να τα δει.
Όσα ήθελα να μάθω,
γράφτηκαν σε άβουλα βιβλία
και κάηκαν στη βαθιά απομόνωση.
Μόνο ένας κατόρθωσε να με διδάξει.
Είναι πάντα δίπλα μου, με βοηθάει να ζω.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014
Κανείς
Κανένας δεν μπορεί να μπει στη μοναξιά μου.
Μόνο εσύ, ακούραστε εαυτέ μου.
Κανένας δεν μπορεί να νιώσει τον πόνο της καρδιάς.
Μόνο εσύ, αδικημένη μου ψυχή.
Κανένας δεν αντέχει το χάδι μου.
Μόνο του, το μυαλό γεμίζει με καπνό,
από τη φλόγα της σιωπής.
Κανείς δεν άκουσε τη φωνή της ζωής μου,
όλοι βιάστηκαν να πουν πως είμαι αθώος.
Κανείς δεν με ρώτησε αν έκλαψα για σένα.
Δεν μου έμειναν επιλογές... μόνο ευχές.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014
Μαύρο πρόβατο
Σταματήστε
τη γη να κατέβω
κάθε
μέρα από δω δραπετεύω
απ
τα ψεύτικα μορφώματά σας
είναι
όλη η ευθύνη δικιά σας.
Πάμε
να βγούμε
απ
το ίδιο παραμύθι
να δραπετεύσουμε
απ
τα δήθεν κι απ τα ήθη
εμείς
θα αλλάξουμε
θα
βγούμε από τη λήθη
κι
ας μας πούνε
είστε
το μαύρο πρόβατο.
Δεν
γεννήθηκα για να απέχω
κι
αν στη δίνη ακόμα αντέχω
είναι
γιατί έφτιαξα κόσμο δικό μου
και
πηγαίνω μπροστά απ τον καιρό μου.
A.M.
Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014
Μια -θετική- σκέψη κι όλα αλλάζουν
Η
ζωή είναι ένα θαύμα. Κάθε άνθρωπος είναι
ένα θαύμα. Τα όνειρά είναι ένα θαύμα.
Είμαστε το θαύμα της φύσης και δεν το
έχουμε καταλάβει.
Δεν
εκτιμάμε ότι έχουμε, γιατί τα θεωρούμε
όλα δεδομένα. Την υγεία, την ελευθερία,
την αγάπη, τα συναισθήματα, τις αισθήσεις,
το γέλιο. Είμαστε ένα μοναδικό θαύμα.
Ας το καταλάβουμε και ας εκτιμήσουμε
κάθε στιγμή της ζωής μας. Σημασία
έχει να ζεις και όχι απλά να υπάρχεις.
Μια σκέψη κι όλα αλλάζουν…
Όλοι
έχουμε να διηγηθούμε τουλάχιστον μία
ιστορία από τη ζωή μας, που να δείχνει
τη δύναμη της σκέψης του ανθρώπινου
μυαλού. Δηλαδή, πως γίνεται αυτό που
σκεφτόμαστε πραγματικότητα στη ζωή.
Ακόμη και χωρίς να το ξέρουμε, απλά και
μόνο με το τι σκεφτόμαστε, καθορίζουμε
το μέλλον μας. Κάθε ιστορία και ένας
ξεχωριστός άνθρωπος, που έχει το δικό
του ρόλο. Σ’ ένα κόσμο που σου δίνει ότι
αξίζεις και σου παίρνει ότι δεν χρειάζεσαι.
Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014
Να βλέπω πως υπάρχεις
Η
απουσία σου
κομμάτια
μ' έχει κάνει
δεν
έχω λόγο να υπάρχω
και
να ζω
μία
κουβέντα αν μου πεις
μόνο
μου φτάνει
θα
πάρω δύναμη
και
θα 'ρθω να σε βρω.
Να
ονειρεύομαι
να
βλέπω πως υπάρχεις
να
είσαι δίπλα μου
να
ξέρω πως με θέλεις
θέλω
να σ' έχω
να
σε βλέπω
και
μαζί σου να ζω.
Η
απουσία σου
μοιάζει
να είναι ψέμα
δεν
έχω λόγο να βαδίζω
στη
βροχή
όλα
τα όνειρα
που
έκανα για 'μένα
τώρα
τα κάνω
για
να είμαστε μαζί.
-A.M.-
Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014
Παρουσίαση ποιητικής συλλογής "Πορτραίτα" στα Γιάννενα (φώτο)
Την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013 στην αίθουσα PLAZA του ξενοδοχείου OLYMPIC (στα Ιωάννινα) πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "Πορτραίτα".
Στην παρουσίαση παρευερέθηκαν περισσότεροι από 100 προσκεκλημένοι.
Για το βιβλίο μίλησαν οι:
Βίλιαν Στασινού (Δημοσιογράφος)
Χριστίνα Γαρυφάλλου (Μουσικός)
Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014
Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014
Το "Μάθε, ζήσε, χτίσε" στα Γιάννενα (φώτο)
Την Τετάρτη, 21 Νοεμβρίου 2012 στις 19:00 στην αίθουσα PLAZA του
ξενοδοχείου OLYMPIC (στα Ιωάννινα) πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου "Μάθε, ζήσε, χτίσε" του Άγγελου Μητσόπουλου.
Για το βιβλίο μίλησαν οι:
Γεώργιος Δ. Καψάλης (Καθηγητής Π.Τ.Δ.Ε., Πρύτανης Πανεπ/μίου Ιωαννίνων)
Ελευθερία Τσιούρη (Εκπαιδευτικός)
ενώ το συντονισμό της παρουσίασης επιμελήθηκε η Βερόνικα Παπαγεωργίου
Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014
Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014
Κάποιος άλλος
Σήμερα
ήσουν μια άλλη.
Ο
τρόπος που με κοιτούσες.
Όλα
όσα έλεγες, ήταν πρωτόγνωρα.
Κι
εγώ νιώθω περίεργα.
Ίσως
φταίει η άνοιξη.
Ίσως
το μυαλό που φτιάχνει
μόνο
του σενάρια.
Σίγουρα
κάτι συμβαίνει.
Κάποιο
κρυμμένο συναίσθημα έσκασε.
Δεν
υπάρχουν θύματα.
Μόνο
δάκρυα, για να γεμίσουν
το
ποτάμι της έκστασης.
Αν
δεν ερχόσουν εσύ,
δεν
θα τα είχα ζήσει όλα αυτά.
Αν
δεν φύγω, δεν θα ζήσω
το
υπόλοιπο της ζωής.
Όταν
περάσουν τα χρόνια,
θα
καταλάβεις
…πως
ήμουν κάποιος άλλος.
ΑΓΓΕΛΟΣ • ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014
Στάχτη
Αν δεν έρθεις θα φύγω.
Αν αργήσεις, δεν θα σε περιμένω.
Η στάχτη είναι η αλλαγή.
Μην περιμένεις μετά τη φωτιά
να έρθει η αλλαγή.
Η στάχτη είναι η αλλαγή.
Μάζεψε ότι απομείνει
και φτιάξε μια μάζα.
Μη στεναχωρηθείς αν δεν δεις
το αποτέλεσμα που θέλεις.
Αν δεν έρθει το φως του ήλιου
θα έρθει το φεγγάρι, η έμπνευση.
Η στάχτη ήταν φως.
Αλλά τα κατέστρεψε όλα.
Ή μάλλον όλα.
Η στάχτη ήταν φως.
Κάτι μπορείς να βρεις
κι ας μην την έβαλες εσύ τη φωτιά.
Αλλά δεν ήσουν εκεί
για να τη σβήσεις.
Άργησες; Δεν ήθελες να πας;
Κανείς δεν θα μάθει γιατί δεν ήρθες.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014
Φωνές ηρώων
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια…
Η Κυρά Φροσύνη έγινε σύμβολο
και οι στιγμές της, παραμένουν,
στα άδυτα της ερημωμένης πραγματικότητας.
Απέμεινε το κάστρο
να θυμίζει το χθες,
που σαν ουτοπία αναδύεται
από τα σπλάχνα της λίμνης.
Η ιστορία της πόλης των τεχνών,
μοιάζει με χείμαρρο συναισθημάτων.
Ενώ μέσα από τα τείχη των αναμνήσεων,
ξεπροβάλλουν φωνές ηρώων.
Δίνοντας την ώθηση
για τη λύτρωση των στόχων.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014
Πρωτόγνωρα παγκάκια
Λίγο,
λίγο ανεβαίνεις όλο και πιο πάνω στη
σκάλα της ζωής. Κάθε μέρα και μια πρόκληση.
Από σένα εξαρτάται πως θα την εκμεταλλευτείς,
αν είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις νέους
αγώνες.
Χρειάζεται
υπομονή, να περιμένεις με πίστη για να
δεις αυτό που υπάρχει. Η μέρα κάνει
υπομονή κάθε νύχτα μέχρι να βγει ο ήλιος.
Δεν παραπονιέται πως η νύχτα της κλέβει
τη λάμψη, απλά περιμένει την κατάλληλη
στιγμή. Ο ήλιος έρχεται ακόμη κι αν
υπάρχουν σύννεφα. Η φύση έχει προνοήσει
για όλα. Ακολούθησε τη φύση, ξέρει
καλύτερα.
Σ'
αγάπησα πολύ κι αυτό δεν αλλάζει. Ήταν
από τις καλύτερες στιγμές. Πολύ αληθινές,
ένιωσα την ευτυχία. Γίναμε ένα για να
ανταμώσουν οι ψυχές το ανώτατο επίπεδο
επίγνωσης. Ξέρω πως δεν θα ξαναζήσουμε
μαζί αυτές τις στιγμές. Δεν ξεχνώ το
παρελθόν, απλά το τιμώ. Ούτε εσένα θα
ξεχάσω, έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται αυτό,
είσαι στην καρδιά μου και δεν θα βγεις
ποτέ από εκεί. Θα είμαι δίπλα σου σαν
μια σκέψη που δεν σβήνει. Στον λαμπρό
ουρανό που θα αντικρίζεις τις νύχτες
του καλοκαιριού. Στα λόγια που θα ακούς
στα πρωτόγνωρα παγκάκια. Στις αλήθειες
και στα ψέματα που θα προσπαθήσουν να
σου πουν.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014
Δίπλα στην λίμνη
Λίγο πριν πέσει το σκοτάδι,
δίπλα στην λίμνη περπατώ
και σκέφτομαι όλα εκείνα,
που τα πουλιά δεν ξέρουν.
Η ψυχή μου σαν τον αέρα
γυρίζει τριγύρω λες και θέλει
να φτάσει τα σύννεφα και να χαθεί
όπως το φως του ήλιου.
Που σιγά σιγά δύει
ανάμεσα από τα βουνά
και ταξιδεύει σε άλλους κόσμους
μακρινούς και άγνωστους
μα τόσο ίδιους.
Ο πόνος σπαρταράει
σαν τα ψάρια που ξεπηδούν
από το νερό και ξανά βουτάνε
πίσω στον δικό τους χώρο.
Αλλά ο πόνος μένει πάντα εκεί,
από την αρχή μέχρι το τέλος,
άλλες φορές βουβός
κι άλλες φορές λέει τα πάντα,
χωρίς να το θες.
~ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014
Ο χρόνος
Ήταν απλά μια πρόσκληση.
Δεν με πήγε κάπου.
Είχαν στεγνώσει και τα δάκρυα.
Είχε παγώσει και το βλέμμα.
Ο δρόμος, χάθηκε μπροστά μου.
Δεν ξέρω, αν έζησα αυτή τη στιγμή,
μπορεί να ήταν ένα ψέμα.
Αφήνω πίσω τις προκλήσεις
κι όταν ξυπνήσω θα ’χουν σβήσει.
Ήταν απλά μια νύχτα.
Δεν φοβήθηκα τον άνεμο.
Άντεξα τη λάμψη των ματιών σου.
Είχε χαθεί ο χρόνος
κι έψαχνα λύσεις σε βιβλία.
Δεν ξέρω πως έφυγες από εκεί,
μπορεί και να μην ήρθες.
Αφήνω την σκέψη να ακμάσει
μήπως μπορέσω και πετάξω.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014
Εδώ και τώρα
Κάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα που δραπετεύει, κάθε λεπτό που ρέει, κάθε στιγμή που ζούμε είναι μοναδική. Καθημερινά διαβαίνουν χιλιάδες στιγμές τόσο μοναδικές, που όμοιες τους δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά.
Αξίζει να ζούμε την κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία. Το παρόν είναι το πρόσφορο έδαφος για να επιτύχεις τους στόχους σου. Ο χρόνος τρέχει σαν νερό. Αν τον αφήνεις να περνάει ανεκμετάλλευτος, τότε σίγουρα δεν θα πετύχεις τίποτα.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014
Βαμμένες μπότες
Πάλι
ξύπνησες νωρίς,
έβαλες
τα τριμμένα από την εγκατάλειψη τετράδια
στην τσάντα
στην τσάντα
και
ξεκίνησες για το μάθημα.
Σε
περίμενα για ώρες
όμως
εσύ άργησες να φανείς.
Φεύγει
το βερνίκι από τις βαμμένες μπότες
καθώς
η βροχή μουσκεύει τα βήματα της αθωότητας.
Φτάνει
η ώρα που το κουδούνι της ζωής
θα
σημάνει την έναρξη,
προμηνύοντας
τις δύσκολες στιγμές
που
θα έρθουν…
όπως
το βλέμμα της δασκάλας
την
ώρα του μαθήματος.
Τα
παιδιά φτιάχνουν το
δικό τους κόσμο,
αφήνουν
πίσω τα εμπόδια
που
τους στερούν
την
ελευθερία της καρδιάς.
Διατηρούν την παιδική αθωότητα
για
να πετύχουν τους στόχους τους.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014
Περασμένη θλίψη
Που πάμε;
Προχωράμε ή
κάποιος μας σπρώχνει;
Ξέρεις που πας
ή προχωράς κι όπου σε βγάλει ο δρόμος;
Πρωτόγνωρα
συναισθήματα, ακραίες αντιδράσεις.
Λόγια λίγα... σοφά!
Φωνές πολλές,
που χάνονται. Στο χθες, στο σήμερα, στο
αύριο όπου θες.
“Me
and my monkey” ...ακούω
και κάτι νιώθω.
ΠΕΡΙΕΡΓΑ. Όσο η
ψυχή πηγαίνει ψηλά, πονάει.
Εντάξει, κάποιος
μου κάνει πλάκα. Δεν εξηγείται αλλιώς,
κάτι έχασα, κάτι θα βρω.
Η ψυχή δεν
χάνεται. Ζω στιγμές που ποτέ δεν ήθελα
και δεν επέλεξα. Κι αν τις επέλεξα, θέλω
ν' αλλάξουν. Το σώμα πονάει, η ψυχή
αντέχει. Το μυαλό έχει κολλήσει,
βομβαρδίζεται.
Ποιος θα μου πει
τι να κάνω;
Κανείς!
Τίποτα δεν
αλλάζει, αν δεν κινηθείς, αν δεν επιμείνεις,
αν δεν φωνάξεις! Και ποιος να σε ακούσει...
όλοι κοιτούν το
συμφέρον τους, κάνουν το δικό τους.
Περισσότερο
φως. Αυτό θέλουμε, αυτό μας λείπει, αυτό
θα μας βοηθήσει.
Τίποτα δεν είναι
μόνιμο, ούτε κι ο πόνος!
~Άγγελος Μητσόπουλος
Τρίτη 26 Αυγούστου 2014
Μάχη χαρακτήρων
Τα βράδια είναι δικά μας,
για να μου λες ιστορίες,
ν’ ακούω τη φωνή της ψυχής σου.
Ζούμε μαζί για πρώτη φορά.
Είναι ένα ταξίδι
μέσα σε ξεχασμένα βιβλία,
ένα τραγούδι
με στίχους από τα όνειρά μας.
Απρόσμενα μου δίνεις τα φιλιά σου,
ζεσταίνεις τη μορφή μου με την ανάσα σου.
Η παγωνιά γίνεται φωτιά.
Το φωνάζω, είμαι ζωντανός.
Κάποια στιγμή η νύχτα θα φύγει,
εμείς θα μείνουμε εδώ,
αν το θέλουμε κι οι δύο.
Με μια σκέψη, θα είσαι δική μου.
Εξαρτάται, τι θέλεις:
έρωτα ή μία μάχη χαρακτήρων;
Τι ζητάς απόψε;
Δύο καρδιές, μια επιλογή.
Έτσι είναι ο έρωτάς μας:
αινιγματικός.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014
Απρόσμενα
Ας είναι η τελευταία φορά
που μυρίζω τον βασιλικό.
Τη νύχτα κι αυτή.
Σε βλέπω κι εσένα να φεύγεις,
χωρίς να ξέρεις που πας.
Ας είναι η πρώτη μέρα που ζω.
Στο άγνωστο πηγαίνω.
Μ' ένα τσιγάρο στο χέρι,
να καίει κάθε βήμα.
Ίσως αργήσω το βράδυ.
Μην περιμένεις.
Θα σε συναντήσω
απρόσμενα, σ άλλη φέξη.
Κι αν πάγωσε ο χρόνος
κάπου χάσαμε το δρόμο.
Τα φτερά έχω ανοίξει
μα ο ουρανός με χάνει.
Θα ζήσω εδώ, στο τώρα
και κάθε αμφιβολία
θ αφήσω να καεί
στην πυρκαγιά του χθες.
-A.M.-
Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014
Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014
Ήρεμα σοκάκια
Έμαθα τι είπες... λίγο μετά την αναγέννηση.
Ήταν πρωί, έβρεχε χώμα
κι οι ευθύνες ρίζωναν στα δύσβατα βουνά.
Ήθελες να ελευθερωθείς,
να αφήσεις πίσω σου τα ήρεμα σοκάκια,
αλλά, σαν έπεσες στο κενό,
γύρευες το χέρι της μάνας σου
και φώναζες τον πατέρα σου
να έρθει να σε ανασύρει.
Τίποτα δεν είναι δικό σου,
όλα ανήκουν σ' εκείνους,
σ΄ αυτούς που δεν λένε ψέματα
και αφουγκράζοβται το κελάηδημα των πουλιών,
αντί για τις κάλπικες υποσχέσεις των αρχόντων.
Είπες ότι κουβαλάς στα χέρια σου τις ελπίδες,
αλλά χάρηκες με την αποτυχία των δακάλων
όταν προσπάθησαν να σου μεταδώσουν πνευματική διαύγεια,
κι απλώς έσκισες τις σελίδες από το βιβλίο της ζωής.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014
Όλα κάνουν τον κύκλο τους
Με πολλούς ανθρώπους θα μιλήσεις.
Με λίγους ανθρώπους θα συμφωνήσεις
και με λιγότερους θα ζήσεις.
Μου είπαν πως κρύβει λογική, η παράνοια.
Δεν τους πίστεψα.
Αλλά όταν εγκλωβίστηκα στη δίνη,
ένιωσα πόνο κι έμαθα πολλές αλήθειες.
Μια συναυλία που ποτέ δεν τελειώνει
...είναι η σκέψη μου.
Αύριο μπορεί να είναι αργά για να ξεκινήσεις.
Όμως, η μελωδία της καρδιάς δεν σωπαίνει.
Θα προσπαθήσω να μείνω στο σκοτάδι,
μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυα.
Όλα κάνουν τον κύκλο τους
κι αρχίζουν νέοι αγώνες.
Είμαστε αποτέλεσμα
κάποιων στιγμών που χάθηκαν.
Αλλά μένουμε εδώ, για να αποδείξουμε
πως δεν ήταν ακόμη μία λάθος επιλογή.
Με λίγους ανθρώπους θα συμφωνήσεις
και με λιγότερους θα ζήσεις.
Μου είπαν πως κρύβει λογική, η παράνοια.
Δεν τους πίστεψα.
Αλλά όταν εγκλωβίστηκα στη δίνη,
ένιωσα πόνο κι έμαθα πολλές αλήθειες.
Μια συναυλία που ποτέ δεν τελειώνει
...είναι η σκέψη μου.
Αύριο μπορεί να είναι αργά για να ξεκινήσεις.
Όμως, η μελωδία της καρδιάς δεν σωπαίνει.
Θα προσπαθήσω να μείνω στο σκοτάδι,
μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυα.
Όλα κάνουν τον κύκλο τους
κι αρχίζουν νέοι αγώνες.
Είμαστε αποτέλεσμα
κάποιων στιγμών που χάθηκαν.
Αλλά μένουμε εδώ, για να αποδείξουμε
πως δεν ήταν ακόμη μία λάθος επιλογή.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Κυριακή 13 Ιουλίου 2014
Τρίτη 1 Ιουλίου 2014
Τόσο δύσκολες οι αγκαλιές
Κλειστή η πόρτα
κι εγώ απ έξω
να περιμένω να φανείς.
Τόσο δύσκολες οι αγκαλιές.
κι εγώ απ έξω
να περιμένω να φανείς.
Τόσο δύσκολες οι αγκαλιές.
Κλειστά τα μάτια
κι όμως με βλέπεις,
μα το κενό μας μεγαλώνει.
Τόσο δύσκολες οι αγκαλιές.
Κλειστά τα φώτα
μες στο σκοτάδι
έχει χαθεί κι άλλη αγάπη.
Τόσο δύσκολες οι αγκαλιές.
Κλειστό το στόμα
και σου φωνάζω,
θέλω ακόμα ένα φιλί.
Τόσο δύσκολες οι αγκαλιές.
Κλειστά μυαλά
που δεν ανοίγουν
κι έχουν για ελπίδα
ένα παιδί.
Όμως κι η μοίρα τους ρωτάει:
Γιατί φοβάσαι την αγκαλιά;
~Άγγελος Μητσόπουλος
Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014
Κριτική για το "Μάθε, ζήσε, χτίσε"
Ένα μεγάλο
ευχαριστώ, από μένα για την ζεστή σου
παρουσία απόψε κοντά μας, στην Νέα
Σμύρνη. Εύχομαι όλα τα όνειρά σου να
γίνουν πραγματικότητα, και τα λόγια που
έχεις ζωγραφίσει μέσα στο βιβλίο σου,
να γίνουν στόχος ζωής, που θα βοηθήσουν
πολλούς ανθρώπους, να ξεφύγουν από την
θλιβερή καθημερινότητα. Δεν πρόλαβα να
διαβάσω πολλά μέσα σε μία ώρα, αρκετά
όμως, για να καταλάβω, ότι είσαι ένας
Άγγελος, που απλά έχει όνειρα, για ένα
καλύτερο αύριο για τους συνανθρώπους
του!!!
Ταξιδεύοντας προς το αύριο, από τότε που γεννήθηκα, έμαθα την ζωή, έξω μακριά από τα σχολεία, από τα τυπικά διδαγμένα μαθήματα. Έμαθα την πραγματική ζωή, μέσα από την δική μου ύπαρξη και των άλλων ανθρώπων. Διάβασα στα μάτια της την αγάπη, ή την απόρριψη. Οχι απέναντι σε μένα απαραίτητα, αλλά απέναντι σε ότι μας έχει χαρίσει ο Θεός. Συμβιβάστηκα με πολλά, με όλα αυτά που θεώρησα, ότι θα γινόντουσαν μάθημα ζωής σε μένα για να το μεταδώσω αργότερα στα ίδια μου τα παιδιά.
Τρίτη 24 Ιουνίου 2014
Λέξεις ικμάδας...
Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014
Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014
Φοβήθηκες
Σου έδωσαν να παίξεις ρόλους,
σου είπαν να επινοήσεις δικά σου γνωμικά,
αλλά δεν άρθρωσες λέξη.
Φοβήθηκες…
να βάψεις τα μάτια σου με μολύβι,
όμως δεν φοβάσαι…
να γράφεις στους τοίχους κλεμμένα λόγια.
Φοβήθηκες…
να κοιτάξεις στα μάτια τον κομπάρσο,
αλλά δεν δίστασες
να σφραγίσεις την πόρτα στα έφηβα σμήνη.
Φοβήθηκες…
να κλάψεις για την αγάπη,
όμως δεν αισθάνθηκες ενοχές
όταν χλεύαζες τη δυστυχία του τρελού.
Δεν έπαιξες το σενάριο της ζωής με πάθος,
απλώς άρπαξες έτοιμες ιδέες.
Και μετά απ’ όλα αυτά
απαιτείς να λέγεσαι άνθρωπος.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014
Κυριακή 8 Ιουνίου 2014
Απορίες…
Πόση ώρα
μπορείς να περπατήσεις στο μονοπάτι
της μοναχικότητας;
Μετράω το
χρόνο με τα σύννεφα και με το πόσες φορές
επιτρέπουν στον ήλιο να με φωτίσει.
Έρχονται σκέψεις και λέξεις στο μυαλό,
που δε μ αφήνουν να ησυχάσω.
Δεν προλαβαίνω
να αποτυπώσω στο χαρτί όσα περνάνε από
τη σκέψη μου.
Είναι ώρα
αιχμής, γίνεται πανικός στο μυαλό μου,
κάποιες λέξεις έχουν χάσει το νόημά
τους. Αν τις ακούς από ανθρώπους που δεν
τις έχουν νιώσει…
Να μία. Θεός.
Και δεν μιλάω για θρησκεία.
Έχουμε κάνει
θεό το χρήμα. Ναι, είναι ένα μέσο, αλλά
όχι να καθορίζει τη ζωή και τα συναισθήματά
μας. Και το αυτοκίνητο μέσο είναι
–μεταφορικό- αλλά μπορείς να κινηθείς
και με τα πόδια. Πιο αργά, σίγουρα. Αλλά
γιατί να βιαστείς; Όποιος βιάζεται
σκοντάφτει δεν λένε…. Έρχονται στιγμές
που οι παροιμίες γίνονται πραγματικότητα
και τότε είναι που λες «κάποιος μου
κάνει πλάκα». Αλλά δεν έχεις καταλάβει
πως εσύ κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.
Ποιος νοιάζεται
αν εσύ σήμερα, εδώ που είσαι, πονάς;
Τι σημασία
θα έχει αυτό μετά από 50 χρόνια;
Θα ξεχαστούν
όλα αυτά και θα γίνουν πάλι τα ίδια λάθη.
Πάλι η αλήθεια θα χαθεί σκαρώνοντας ένα
νεοφανή ψέμα. Ίσως μείνουν κάποια βιβλία
να θυμίζουν σε κάποιους πως πέρασες κι
εσύ από το ταξίδι που λέγεται ζωή.
Ήρθαμε στη
ζωή σαν επισκέπτες και κάποια στιγμή
θα φύγουμε. Αλλά το εισιτήριο το έχουμε,
το κρατάμε, ποιο είναι άραγε;
Μπορεί να
κοιτάμε το ίδιο βουνό, αλλά να βλέπουμε
διαφορετικά πράγματα. Εσύ βλέπεις χώμα
και δέντρα. Εγώ βλέπω ποιήματα στα φύλλα
και στίχους στις κορυφές. Κάποιες φορές
απλά κοιτάς με τα μάτια για να ξεφύγεις
από περαιτέρω εξηγήσεις και δεν βλέπεις
με την ψυχή σου την ουσία.
Τίποτα δεν
αλλάζει αν δεν κινηθείς, αν δεν επιμείνεις,
αν δεν φωνάξεις.
Αναζητάς
νέες ασχολίες, νέους τίτλους –σε βιβλία
και τραγούδια-, νέα πρόσωπα, νέες ιδέες.
Συνέχισε να λύνεις απορίες, μέσα στις
πορείες της ζωής που εσύ χαράζεις. Καλή
αρχή λοιπόν σε όσους δεν έχουν ξεκινήσει
ακόμη να ζουν και σ αυτούς που άφησαν
στη μέση το όνειρό τους.
-'Αγγελος Μητσόπουλος-
Παρασκευή 30 Μαΐου 2014
Πορτραίτα - Ritratti
Θα
φύγω. Μέσα σ ένα σύννεφο.
Να
ταξιδέψω σε ξεχασμένη ατραπό.
Μαζί
μου θα πάρω τις φιλοδοξίες.
Και
τα εφόδια που κατέκτησε
η
καρδιά μου.
Δεν
θα γυρίσω το κεφάλι
να
αντικρίσω το πίσω μου κενό.
Θα
καλύψω τη διαδρομή με στιχάκια.
Κάτι
θα χάσω. Κάτι θα κερδίσω.
Αλλά
θα ξεχάσω τον πόνο.
Στην
ουσία δεν υπάρχει.
Αλλά
κάποιες αλήτισσες στιγμές
τον
δημιουργούν.
Το
ταξίδι αναζωογονεί την ψυχή.
Αδειάζει
το βάρος του μυαλού.
Προσθέτει
έντονα ηλιοβασιλέματα.
Αντικαθιστά
ξεθωριασμένα πορτραίτα -ritratti-,
με
παραδεισένια τοπία.
Η
διαδρομή δεν τελειώνει ποτέ.
-A.M.-
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)